کتاب ترجمه و شرح مبادی العربیه 4 (نحو) | حسینی

درباره کتاب ترجمه و شرح مبادی العربیه 4 (نحو)

در هر زبان برای درست نوشتن و درست سخن گفتن، دانستن قواعدی لازم است که مجموع آنها را در زبان فارسی «دستور زبان» می نامند و در عربی دو علم را به وجود می‌آورد، یکی از آن دو دانش را «علم صرف» و دانش دیگر را «علم نحو» می‌گویند.

صرف که پیرامون ماده‌ی هر واژه و اشتقاق و دیگر ویژگیهای آن بحث می‌کند و دانستن این قاعده‌ها برای هر فارسی زبان، بسیار ضروری می‌باشد؛ زیرا آمیختگی زبان فارسی با عربی از نوع پیوندهای عادی زبان‌ها، با یکدیگر نمی‌باشد، بلکه به علل گوناگون که برشمردن و یاد کردن آنها در اینجا مایه‌ی اطناب سخن می‌شود، در طی قرنها این زبان با عربی سخت در آمیخته شده و خواه از نظر دریافت معانی واژه‌ها و خواه از لحاظ مهارت یافتن در املای آنها، ناگزیر باید هر فارسی زبانی، به صرف عربی آشنا شود.

نحو که درباره‌ی حالت و چگونگی کلمه در جمله، بحث می‌کند و خواننده را در  دریافت معنای جمله یاری می‌‌دهد و می‌تواند با مهارت در این دانش، جمله و اجزای آن را – خواه اجزای اصلی و خواه اجزای فرعی – دریابد و آن را به صورت صحیح بازگوید و یا ترجمه کند.

ممکن است این پرسش مطرح شود که: دانشجوی زبان فارسی شاید به درک جمله و اجزای آن در زبان عرب چندان نیاز نداشته باشد، به ویژه که تغایر و تفاوت مهمی در میان جمله های فارسی و عربی وجود دارد و آن اعراب آخر کلمه است.

در نحو عربی، آخر هر کلمه بر اساس عوامل مختلف «رفع، نصب، جر، جزم» در جمله‌های مختلف، تغییر می‌یابد و طالب این دانش باید از یکسو به عوامل مزبور و از سوی دیگر به اعراب آخر کلمه‌های معرب و مبنی، آشنا باشد در صورتی که در نحو زبان فارسی به هیچ رو  از عامل‌های «رفع -  نصب - جر و جزم» و اعراب و معرب و مبنی، سخن به میان نمی‌آید و آخر کلمه در همه‌ی حالات، ساکن است و به علت عارض شدن حالات فاعلیت و مفعولیت و اضافه و جز اینها، تغییری در اعراب آخر کلمه پدید نمی‌آید.

سرفصل‌های آموزشی ارائه شده در این جلد شامل 59 فصل می‌باشد که از تعریف نحو آغاز می گردد و در فصل‌های بعدی به توضیحی در مورد فاعل، نائب فاعل، مبتدا ، خبر و ... می‌پردازد.

برشی از متن کتاب مبادی العربیه 4 (نحو)

استفهام حقیقی از آن جهت مبتدا شدن اسم نکره را جایز می‌گرداند که مقصود از آن پرسش درباره‌ی فردی نامعین است که با آن پرسش معین گردانیدن وی درخواست می‌شود، و از آنجا که این فرد نامعین در میان همه‌ی افراد به طور نامشخص موجود است پس گویی در حقیقت این پرسش درباره‌ی همه‌ی افراد عمل می‌آید، و در این صورت به پرسشی عام و عمومی همانند خواهد بود، بنابراین، مجوز برای مبتدا شدن اسم نکره‌ای که استفهام بر سر آن آمده است یا عموم «عام بودن» حقیقی است، یا عمومی «عام بودنی» است که به عموم حقیقی شبیه می‌باشد.

کتاب ترجمه و شرح مبادی العربیه 4 (قسمت نحو) تالیف رشید الشرتونی، با ترجمه ی سیدعلی حسینی توسط انتشارات دارالعلم به چاپ رسیده است.

• مولف: رشید شر تونی
• مترجم: سیدعلی حسینی
• انتشارات: دارالعلم