کتاب نشانه های شر - فرد باتینگ

کتاب نشانه های شر به قلم فرد باتینگ، ژرژ باتای، استیون اشنایدر و ... با ترجمه ی شهریار وقفی پور توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.

شر چیست؟ کیست؟ کجا است؟ توحش را باید در تمدن بجوییم یا در فرهنگ؟ شهریار وقفی پور در این کتاب از متفکران بزرگی که در زمینه ی مذکور قلم زده اند استفاده کرده است تا نشانه های شر را بیابد. او در این کتاب به دو تن بیش تر توجه داشته است: اولی ژرژ باتای است که  مقاله های "بی شکل" و "مثله کردن به مثابه قربانی" و "گوش بریده شده ی ونسان ون گوگ" از وی ترجمه شده است. ژرژ باتای از جمله فلاسفه ی پساساختارگرا (مجموعه‌ای از افکار روشنفکرانه فیلسوفان اروپای غربی) است که در زمینه ی تفکر درباره ی مرگ و اگو (یا خود) شهره است. مترجم همچنین به آرای "فرد باتینگ" نیز توجه کرده است و مقاله ی "ساختار روانشناختی آرمان شهر" را از وی و "اسکات ویلسن" ترجمه کرده است و این آثار را در بخش اول کتابش با عنوان شر آورده است. در واقع در این بخش، ابتدا توضیحاتی از شر ارائه می شود و دیدگاه متفکرانی که در این حوزه اطلاعات غنی دارند بررسی شده است. در بخش دوم مترجم تلاش کرده است تا به صورتی عینی تر مصداق هایی از آثاری که به شر پرداخته اند ارائه کند، برای مثال مقاله ی "تایپ خون آشامی دراکولا و رسانه های آن" از "جنیفر وایک" نمونه ای است که به صورت مصداقی دراکولا را به عنوان عنصر شر مورد بررسی قرار داده است.

برشی از متن کتاب

درآمد: هیولاهای فیلم های وحشت هیولاهای فیلم های وحشت چه مشترکاتی، در صورت وجود، دارند با توجه به این واقعیت که آن ها واقعی نیستند؟ ممکن است انسان باشند -کقلا نورمن بیتس، صورت چرمی یا هانیبال لکتر-اما واقعی نیستند. ممکن است حتا غیرداستانی باشند - مثلا هنری: پرتره ی یک قاتل زنجیره ای (1990)، فیلمی که در مورد داستان واقعی هنری لی لوکاس، قاتل حرفه ای، بود-اما این هم آن ها را واقعی نمی سازد (هنری فیلم صرفا یک بازیگر است، با نام مایکل روکر، که وانمود می کند هنری لی لوکاس است). پس هیولاهای سینمای وحشت ترسیم هیولاها هستند، بازنمایی هیولاها، اما در مقام گروه، چه چیز دیگری هستند؟ شاید هیچ، با این همه به گونه ای حداقلی می توان گفت که دراکولا، فک، چیز (هر دو نسخه)، کری، چاکی، فردی کروگر و مابقی گروهی متنوع را شکل می دهند. بنا به نظر مارک یانکوییچ خبره ی سینمای وحشت، «گروه های متفاوتی هیولاها را به شیوه های متفاوتی بازنمی نمایند، و این بازنمایی ها به لحاظ تاریخی توسعه می یابند.» جودیت هالبرشتام در کتابش با نام نمایش های پوستی: وحشت گوتیک و تکنولوژی هیولاها، تقریبا ادعایی مشابه می کند:«بدنه ای که می ترساند و متوحش می کند، در طول زمان تغییر می کند، درست مثل مشخصات فردی یی که به هیولاییت اضافه می شود، درست مثل تفاشیر مرجح از هیولاییت.» آیا حداقل در موردشان نمی توان گفت که قصد ابتدایی آن ها ترساندن بینندگان است؟ صدالبته، همیشه هم موفق نمی شوند-بیشتر وقت ها شکست می خورند-اما مگر واقعیت این نیست که آن ها سعی می کنند هیولای سینمای وحشت باشند؟

فهرست

مقدمه بخش اول: شر بی شکل/ژرژ باتای مثله کردن به مثابه قربانی و گوش بریده شده ی ونسان ون گوگ/ ژرژ باتای ساختار روانشناختی آرمان شهر/فرد باتینگ و اسکات ویلسن بخش دوم : هیولا هیولا در مقام استعاره (غریب): فروید، لیکاف و بازنمایی هیولاییت در وحشت سینمایی/استیون اشنایدر 1848: تجاوز به عقلانیت/ژوزه ب.مانلیئون عجیب الخلقه ها/ماری روسو پیش گفتاری بر تخیل هیولایی/مارلی الن-اوئه تایپ خون آشامی دراکولا و رسانه های آن/جنیفر وایک

نویسندگان: فرد باتینگ، ژرژ باتای، استیون اشنایدر مترجم: شهریار وقفی پور ناشر: چشمه