کتاب پابرهنه در آتن - مکسول اندرسن

کتاب پابرهنه در آتن اثر مکسول اندرسن با ترجمه ی بهزاد قادری و حسین زمانی مقدم توسط نشر قطره به چاپ رسیده است.

"سقراط"، فیلسوف اهل یونان و مردی صاحب نام در سرتاسر جهان است که صرف گذشت سالیان دراز از زمان حیاتش، طرز تفکرات و نگرش او هم چنان مورد احترام اهل علم و دانش قرار دارد و جایگاه ویژه ای را در حوزه ی فلسفه به خود اختصاص می دهد. این مرد، در دوره ی حیات خویش با فراز و نشیب های بسیاری مواجه گشت و دشمنان فراوانی داشت که با کینه و غرض ورزی در پی نابودی اش بودند. وی، مورد لطف و مرحمت علاقمندان، دوستداران و مریدان بسیاری نیز قرار می گرفت که همواره به پای گفت و گوها و سخنان او می نشستند و از آن بهره می جستند. سقراط، هیچ اثر و کتابی از خود بر جای نگذاشت و تمامی کتاب ها و مطالب به جای مانده از او، توسط مریدان و اطرافیانش تدوین شده اند. نمایش نامه ی "پابرهنه در آتن" نیز، شرح مفصلی از سرنوشت زندگی این مرد را برای مخاطب نقل می کند؛ داستان از جایی آغاز می گردد که او در کنار همسرش، "زانتیپه" و سه فرزندش، "لامپروکلس"، پسری هجده ساله و فرزند ارشد خانواده، "لایسیس" حدودا دوازده ساله و دومین پسر سقراط، و هم چنین "فینیکس"، فرزند خردسال و کوچک ترین عضو خانواده، روزگار سختی را سپری کرده و با مطرح کردن موضوعات و سوالاتی پی در پی، همراه با پاسخ هایی تکان دهنده، زندگی اش را با خطراتی بزرگ و خواندنی مواجه می سازد.

فهرست

مقدمه ی دبیر مجموعه سقراط و خرد مینوی او پرده ی اول پرده ی دوم دغدغه های تئاتر سیاسی آمریکا در دهه ی پنجاه قرن بیست

برشی از متن کتاب

پرده ی اول صحنه ی اول صحنه: اواخر قرن پنجم پیش از میلاد در آتن است و ما در خانه ی سقراط هستیم. خانه ای که با ابزار صحنه ی مختصر و نه با مبلمان ثابت طراحی شده است. زانتیپه، همسر سقراط، دارد صبحانه ی مختصری برای سه پسرش می چیند و هم زمان با پسرانش و سقراط، که در اتاق کناری است حرف می زند. لامپروکلس به عنوان پسر ارشد، هجده ساله یا بیش تر، دومی، لایسیس یازده یا دوازده ساله و سومی، فینیکس کوچولو، پسر بچه ای است. زانتیپه: می توانی هم کار کنی هم صبحانه بخوری. توی این خونه چیزی به اسم آداب منزل نداریم. چیزی رو که توی کله شه خوب بالا و پایین که کرد، اون وقت میاد ازم صبحانه می خواد. لامپروک: تو فکره که ریشش رو بزنه، یه نفر یه تیغ مفرغی بهش هدیه داده. زانتیپه: ریشش رو بزنه! لایسیس: فکر می کنه پدر ریشش رو بزنه؟ لامپروک: خب، چرا نزنه؟ لایسیس: فقط خدا کنه همین کار و بکنه. زانتیپه: چرا؟ لایسیس: همین، فقط خدا کنه همین کار و بکنه. زانتیپه: امیدوارم این کار و نکنه. سقراط! سقراط: (از بیرون) چیه زانتیپه؟ زانتیپه: داری اصلاح می کنی؟ سقراط: (از بیرون) دارم روش فکر می کنم. دارم تیغ رو روی چند تا موی خودسر امتحان می کنم. زانتیپه: بذار همون جوری که هست باشه. لااقل یه خورده از اون صورتت رو می پوشونه. لایسیس: سر میدون اونا ... آه ... زانتیپه: اونا چی؟ لایسیس: تا یه مدتی بچه ها نمی دونستن اون پدرمه. اونا پای برهنه و ریش مضحکشو مسخره می کردن و من هیچی نمی گفتم و ولی دیگه می دونن و ... سقراط می آید. لایسیس: نمی خوای اصلاح کنی پدر؟ سقراط: گفتم نکنم. به گمونم باید ترس از ناشناخته باشه. کی می دونه زیر این ریش چیه؟ شاید بدتر باشه. (می نشیند.) زانتیپه: به این می گن اعتماد به نفس، «شاید»! ولی اگه ریشتو صفا بدی و صندل پات کنی و لباس آبرومندی بپوشی، مطمئنا ضرری نداره. البته گفتنش بی فایده س، تو همون کاری رو می کنی که همیشه می کرده یی. (شانه ی او را لمس می کند) دکمه هات بازه. سقراط: (برمی خیزد تا لباسش را مرتب کند) به خدای عدل و عادل مصری ها قسم اگه روزی این تمدن مارو از زیر خاک دربیارن یا تصویری از خودش باقی بذاره، از خودمون در تاریخ تصویر مضحکی به یادگار می ذاریم. یه نگاهی به این ژنده پاره ی محشری که می پوشیم بنداز ... این قبا خرقه یا چه می دونم چی رو ببین ... زانتیپه: اینا وقتی لباس بودن به تن تو، می شد بهشون گفت قبا یا خرقه، الان نه اینه و نه اون. سقراط: خب، نگاش کن. زمستونا توش گرم نیستی، تابستونام خنک نیستی، جلو بارونم که نمی گیره، جلو بادم نمی گیره، راه که می ری می پیچه تو دست و پات، می دوی، می زندت زمین، وقتی هم خوردی زمین می پیچه دورت و توش گیر می افتی! زانتیپه: بستن دکمه های یه دست لباس نو آسون تره، ولی تو عادتته، هر چی می پوشی مضحکش می کنی، اینو خوب می دونم. سقراط: برای یه دست لباس نو پولی داریم؟ زانتیپه: نه، مگه این که دیشب پول آورده باشی خونه. سقراط: این یکی کارو فراموش کردم    

نویسنده: مکسول اندرسن مترجمان: بهزاد قادری - حسین زمانی مقدم انتشارات: قطره