کتاب آخرین نامه‌ی معشوق | جوجو مویز

درباره‌ی کتاب آخرین نامه‌ی معشوق اثر جوجو مویز

سبک نوسیندگی "جوجو مویز" در هم ریختن زمان گذشته و حال می‌باشد. در این کتاب نیز دو زمان حال و گذشته با هم روایت می‌شوند و در انتها شخصیت ها با یکدیگر ارتباط پیدا می‌کنند. مویز که متخصص نوشتن رمان‌های عاشقانه است و این کتاب هم بهترین رمان عاشقانه سال 2011 شده، موضوعی متفاوت را روایت می‌کند. در زمان گذشته با زنی به نام جنیفر مواجه هستیم که ظاهرا زندگی خوبی دارد، شوهر پولدار و وضعیت مالی بسیار عالی،  جنیفر به علت تصادف حافظه خود را از دست داده و همسرش هم دوست ندارد آن را بیان کند. در زمان حال زنی روزنامه نگار است که در رابطه‌های عاشقانه خود موفق عمل نمی‌کند و کاری به او واگذار شده که سرنوشت او را با شخصیت اول زمان گذشته ربط می‌دهد.

برشی از متن

"عزیزترینم.... وقتی اون جور با عجله رفتی، نتونستم بهت بگم که به حرفام گوش کنی؛ ولی من اصلا تو را پس نزدم. تو خیلی بیشتر از چیزی که بتونم تحمل کنم از واقعیت دور بودی. واقعیت اینه: تو اولین زن متاهلی نیستی که من عاشقش شدم. تو از شرایط من با خبری و اگه بخوام صادقانه بگم، این جور روابط، همین طور که هستن، برای من کافیه. اصلا نمی خوام به کسی نزدیک شم. وقتی بار اول همو دیدیم، با خودم این طوری فکر کردم که تو مثل بقیه می شی. ولی وقتی شنبه به اتاقم اومدی، تو اون لباست فوق العاده شده بودی. یه لحظه احساس کردم  که ارتباط با تو می تونه یه فاجعه ای برای هردومون بشه. قلب جنیفر ایستاد. اتاق ساکت شد. او متوجه افتادن لیوان از بین انگشتانش نشد و به سختی از صدای شکستن اش که در سراسری اتاق میانی بزرگ پخش شد، آگاه شد. از وقفه کوتاهی که در مکالمات ایجاد شد و قدم های سریع یک پیشخدمت که با عجله به طرف او می آمد تا همه چیز را تمیز کند. جنیفر صدای لورانس را از فاصله نه چندان دور شنید که بی اعتنا جیزی گفت. او وسط خرده شیشه ها ایستاده بود تا این که پیشخدمت دستی روی بازویش گذاشت و به او گفت: «برین عقب مادام. لطفا برین عقب» دوباره صدای گفت و گو اتاق را پر کرد. موسیقی پخش شد و همین طور که جنیفر خیره شده بود آن مرد با موهای تیره، نگاهش را پاسخ داد. آنتونی می دانست که در ساعات بعدی به هر آن چه خدا برای سرگرمی اش در زندگی به او داده و روشی بود برای دور کردن آن دو از یکدیگر، نفرین می فرستاد و برای زمانی که از دست داده بودند، عصه می خورد؛ اما حلا تنها قادر بود این لذت در حال فوران را حس کند که آن چه فکر می کرد برای همیشه از دست داد، دوباره به او بازگشته است."