کتاب مجموعه ی 4 جلدی چگونه بهترین باشم

کتاب چگونه بهترین باشم یک مجموعه ی 4 جلدی نوشته ی دیوید پارکر  و ترجمه ی ویدا لشکری توسط انتشارات قدیانی به چاپ رسیده است.

کتاب مجموعه ای در زمینه ی تربیت کودک و روانشناسی کودکان می باشد. این کتاب در 4 جلد با عناوین " بچۀ باادبی هستم "، " از خودم خوشم می آید "، " بهترین را انتخاب می کنم " و " به دیگران توجه می کنم " نیز به چاپ رسیده است. در هر کدام از این جلدها کودکان با برخی از مهمترین آداب و معاشرت های اجتماعی، بزرگترین توانایی های خودشان که تا کنون به دست آورده اند، انتخاب بهترین تصمیم ها در زندگی شخصی و اجتماعی و توجه به هم نوع و انسان دوستی مطالب شیرین و دل نشینی را یاد می گیرند. به کار گیری این رفتارها به خصوص از زمانی که آن ها وارد محیط اجتماعی مانند مدرسه و زندگی در میان همسالان خود می شوند، نمود بسیاری دارد. انجام دادن رفتارهای درست و دوری از عادات غلط و زشت از کودکان فردی مثبت در جامعه می سازد و این افراد توسط جامعه خود طرد نخواهند شد. در این کتاب محور اصلی نقاشی های آن می باشد و در زیر هر نقاشی تنها به یک جمله بسنده شده تا کتاب حالت دستوری و امر و نهی زیادی نداشته باشد. نکته دیگر این که، کودک زمانی که کتاب را می خواند گویی خودش راوی آن است و فاعل تمام جملات کتاب " من " است. بنابراین کودک احساس نمی کند که مخاطب قرار گرفته و احساس دستور نمی کند بلکه این طور برداشت می کند که خودش کاری درست انجام داده است. تصویر گری کتاب را کریستینا اونگ انجام داده است. این کتاب برای کودکان پیش دبستانی و سال اول و دوم ابتدایی مناسب است.

 

برشی از متن کتاب

همیشه قبل از غذا خوردن، دست هایم را می شویم. بچۀ باادب باید این کار را بکند. اگر گاهی سرفه یا عطسه ام بگیرد، با دستمال جلوی دهان و دماغم را می گیرم. من بچۀ باادبی هستم. موقع غذا خوردن، وقتی دارم غذایم را می جوم، دهانم را می بندم. بچه های باادب این طور غذا می خورند. وقتی می خواهم میوه یا شیرینی بخورم، فقط به همان میوه یا شیرینی دست می زنم که می خواهم آن را بردارم. بچه های باادب این طوری رفتار می کنند. من می دانم که می توانم بعضی از کلمه های روی جعبۀ خوراکی را بخوانم. می دانم که می توانم دکمه بلوز و شلوارم را ببندم. این چیزها مرا خیلی خوشحال می کند. من بلدم مداد را بین دو انگشتم بگیرم و اسمم را بنویسم. من می توانم یک نقاشی قشنگ بکشم. می توانم همه روزهای هفته را نام ببرم. وقتی هوا سرد است و من می خواهم از خانه بیرون بروم، کدام یک از این لباس ها را بپوشم؟ وقتی می خواهم آن طرف خیابان بروم، از خط عابر پیاده رد شوم، یا همین طوری به وسط خیابان بدوم؟ من می ایستم ... فکر می کنم ... حالا می توانم راه درست را انتخاب کنم. وقتی امتحان داریم، آیا باید از روی دست همکلاسی ام نگاه کنم و جواب سوالم را بنویسم؟ اگر این کار را کردم، آیا باید بروم و به خانم معلم راستش را بگویم؟ حتی اگر برایم خیلی سخت باشد؟ من برای دوستم روی فرش، جا نگه می دارم. اگر ببینم، یکی از دوستانم غمگین یا ناراحت است به او لبخند می زنم و سعی می کنم خوشحالش کنم. وقتی به پدر و مادر یا به دوستانم قولی بدهم، حتماً به آن عمل می کنم. وقتی مراقب دیگران هستم و به ّنها اهمیت می دهم، توی دلم احساس خوشحالی می کنم. اگر کسی چیزی را جا بگذارد، و من پیدایش کنم می دوم و آن را به او می دهم. اگر صندلی دوستم سنگین باشد و او بخواهد آن را جابهجا کند، کمکش می کنم. من همیشه به معلم سلام می کنم و حال او را می پرسم.

• برای پیش دبستانی ها و سال های اول و دوم
• از سری کتاب های بنفشه
• نویسنده: دیوید پارکر
• مترجم: ویدا لشکری
• انتشارات: قدیانی